Անուշի ամուսինը՝ Կարեն Ալեքսանյանը, մասնակցել է Արցախյան պատերազմին Հադրութ-Ֆիզուլի հատվածում, որտեղ էլ զոհվել է։
Կինը ամուսնու հետ վերջին անգամ կապ է հաստատել հոկտեմբերի 5-ին:
90-ական թվականներին՝ պատերազմի ժամանակ, զոհվել է 65-ամյա Ալվարդ Պողոսյանի ամուսինը, վերջին պատերազմի ժամանակ՝ որդին՝ 25-ամյա Հրաչյա Պողոսյանը։
Հրաչյայի զոհվելուց հետո Ալվարդ Պողոսյանն ու դուստրը՝ 34-ամյա Հասմիկ Պողոսյանը, կորցրել են կյանքի իմաստը, չեն կարողանում ցավն ու կսկիծը հաղթահարել, Ալվարդի մոտ ի հայտ են եկել նաև հոգեկան առողջության խնդիրներ։
Խիզախ պատանին ծառայության մեջ էր, երբ սկսվեց Ապրիլյան պատերազմը։ Իր զինակից ընկերների հետ անցել է պատերազմի ամենադաժան ու սարսափելի փորձությունները՝ աչքի ընկնելով իր քաջությամբ, համարձակությամբ։ Դիրքի հրամանատարն ասել էր՝ ա՛յ տղա, որ կողմ նայում եմ, դու ես, մի բան կա՞, որ դու չանես։
30-ամյա մայոր Անդրանիկ Լալայանը հայրենիքը պաշտպանելիս զոհվել է 44-օրյա պատերազմի ժամանակ՝ կյանքի գնով պահելով Մատաղիս-Մարտակերտ ուղղությամբ գտնվող Գետակ-Բրուն բարձունքը։ Կինը՝ 26-ամյա Անի Լալայանը, ասում է, որ չէին պատկերացնում, որ նման դեպք կարող է պատահել ամուսնու հետ, քանի որ գիտեին՝ ամուսինը գործի գիտակ էր, շատ պատրաստված, ամեն մանրուքի տիրապետում էր, ու համոզված էին, որ ողջ ու առողջ կվերադառնա։
2020 թվականին Ադրբեջանի սանձազերծած զավթողական պատերազմում հայրենիքի պաշտպանության զոհասեղանին իրենց կյանքն են դրել բազմաթիվ նվիրյալներ: Նրանցից է ավագ սերժանտ Արտակ Խաչատրյանը:
Ադրբեջանական ագրեսիան հետ մղելու ընթացքում զոհված 27-ամյա Մուշեղ Մուրադյանը Արմավիրի մարզի Լենուղի գյուղից էր: Պարտադիր զինվորական ծառայության մեկնել էր 2011-ին: Պատերազմի առաջին օրը՝ սեպտեմբերի 27-ին, մեկնել է Արցախ:
Մուշեղի քույրը՝ Անուշիկը, պատմեց, որ եղբոր հետ վերջին անգամ զրուցել են սեպտեմբերի 30-ի առավոտյան, ասել է՝ լավ է:
Ծնունդով Գյումրեցի, մասնագիտությամբ հոգեվերլուծաբան Արթուր Տոնոյանը պատերազմին առնչվել էր դեռևս 2016-ի քառօրյայից։ 44-օրյային Զինված ուժերի Գլխավոր շտաբի թիմի հետ պիտի մեկներ Գորիս՝ որպես հոգեբան տեղի հոսպիտալում աշխատելու, բայց հասավ մինչև Ջրական՝ սպիտակ բոթասներով, սպիտակ շապիկով, սպորտային պայուսակով՝ մեջն էլ համակարգիչ։
Աննայի եղբայրը՝ Արտյոմ Բալայանը, ոստիկան էր, ամուսնացած էր, ուներ մեկ որդի։
Արցախյան պատերազմի առաջին օրվանից մասնակցել է հայրենիքի պաշտպանության մարտերին։ Մեկ ամիս եղել է Քարվաճառում, այնուհետև՝ Վարդենիսում, հետո Շուշի է տեղափոխվել, որտեղ էլ զոհվել է գլխի բեկորային վնասվածքից։
Միայնակ մայր, 38-ամյա Իրինա Գրիգորյանը Արցախյան պատերազմի ժամանակ կորցրել է մինուճար որդուն։ 6 ամիս է անցել որդու զոհվելու օրից, սակայն մինչև այսօր կորստյան ցավն անհաղթահարելի է Իրինայի համար, ասում է՝ ինքն էլ չգիտի՝ ինչի համար է արթնանում, ինչի համար է ապրում:
31-ամյա Արմենուհի Դավթյանը փորձում է իր մեջ ուժ գտնել ամուսնու զոհվելուց հետո ապրելու և միայնակ երեք անչափահաս երեխաներին մեծացնելու համար։
Ինչպես պատերազմն էր անսպասելի Արմենուհու համար, նույնքան անսպասելի և ցավոտ էր ամուսնու զոհվելը:
