​​​​​​​Աբրահամ Արծիվյանը 2013-ին Սիրիական պատերազմի պատճառով լքեց երկիրը եւ ընտանիքին ապահով վայր տեղափոխելու նպատակով եկավ հայրենիք՝ Հայաստան:

43-ամյա Մարատ Սաղյանը, որը մինչ պատերազմը բեռնափոխադրումներ է իրականացրել, պատերազմի լուրն իմանալուն պես սեպտեմբերի 27-ին կամավորագրվել է և մեկնել առաջնագիծ։

Մինչև մորգ մտնելը ես չէի պատկերացնում, որ Սլավին էդպես կտեսնեմ, ես մտածում էի՝ կարող ա՝ թևերը չկան, ոտքերը չկան, բայց Սլավը կա։ Իմ զգացողությունը մորգից հետո էն ա եղել, որ ես էլ չկամ, Սլավը իմ 80 տոկոսը տարել ա

19-ամյա Արեն Սարգսյանը ընդամենը երկու ամիս էր՝ ինչ մեկնել էր ժամկետային ծառայության, երբ սկսվեց 44-օրյա պատերազմը։ Ծառայել է Մարտունիում, պատերազմի օրերին հակառակորդի դեմ կռվել Մարտունի 3 պաշտպանականում։

Արթուր Կարապետյանը մասնագիտությամբ իրավաբան է, ասում է՝ սիրում եմ օրենքը, ուզում էի ինչ-որ չափով իմ օժանդակությունը բերել, որպեսզի մեր երկրում գործեն օրենքները, բայց․․․ Պատերազմից հետո այլ մասնագիտություն է ձեռք բերում

Պատմում են, որ արկը ընկնելիս հենց Վազգենին դիպչել և իր անշնչացած մարմնով փրկել է կռացած ընկերոջը` ընկնելով նրա վրա և ծածկելով նրան։

Պատերազմի հենց առաջին օրվանից ցանկացել եմ լինել առաջնագծում: Հոկտեմբերի մեկին՝ ծննդյանս տարեդարձի օրն, արդեն Արցախում էի, Մարտակերտի շրջանում,-պատմում է կամավորական Տիգրան Հախվերդյանը:

9-ամյա Մանեի, 5-ամյա Արփիի և 12-ամյա Վլադիմիրի հայրը՝ Սուրենը, զոհվել է 44-օրյա պատերազմի ժամանակ։ Կինն ասում է՝ գիտեր, որ չի վերադառնալու։

Ես էն գլխից էլ կյանք չեմ տեսել։ Երեխուս ի՜նչ չարչարանքով պահեցի, մեծացրեցի, գնաց, զոհվեց: 50-ամյա Սիլվա Վերդիյանից Արցախյան պատերազմները տարբեր տարիներին խլել է ամուսնուն, հորը, ամիսներ առաջ էլ՝ կրտսեր որդուն։ Սիլվան ասում է՝ վերջին պատերազմից հետո կյանքն ավարտված է իր համար։